Van student tot juf

Dat ik op dit idee ben gekomen, kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen. 

Als student ben ik afgestudeerd met scriptie rouwverwerking met jonge kinderen. Toen al de interesse voor rouw. En ik vond het ook al erg belangrijk om met kinderen over gevoelens te praten. 

In de jaren dat ik voor de klas stond, bleef de interesse voor rouwverwerking. Daarom ben ik me altijd blijven verdiepen in het onderwerp. Ik heb hiervoor cursussen, trainingen gevolgd en natuurlijk vakliteratuur gelezen.

In de jaren die volgde, heb ik als leerkracht helaas vaak meegemaakt dat kinderen in aanraking komen met verdriet, groot en klein. 

Van een huisdier bijvoorbeeld de hond of cavia die doodgaat tot onverwacht een ouder verliezen. Nou dat laatste is wel even andere koek. Toen er onverwachts een vader stief bij een kindje uit mijn klas, ging ik op zoek naar passende activiteiten om te doen in de klas. Ik zocht van alles wat er te vinden viel over werken in de klas m.b.t. rouw maar dat was niet veel. 

Dan wil je maar 1 ding en dat is het zo goed mogelijk doen!

Je kunt het ten slotte maar 1 keer doen en je wilt het wel goed doen. Je wilt weten wat je wel en niet moet doen. Je wilt de kinderen zo goed mogelijk begeleiden. Ik wilde zo goed mogelijk helpen en er zijn voor de kinderen.  Ik merkte dat er weinig voor handen was voor de kinderen of de klas om samen te doen. 

Ik dacht in mijn achterhoofd; dit moet er toch zijn? Dit is zo belangrijk? Ik ga het zelf wel maken maar hoe? Hier ga ik me in verdiepen, maar het gaat er komen! Het is belangrijk dat we kinderen gaan leren dat dit erbij hoort. We kunnen ze er maar beter op voorbereiden en leren hoe hier mee om te gaan.

Ik ga de sprong in het diepe maken: ik ga gewoon beginnen! Ik ga een kinderboek schrijven!