Van theorie tot praktijk
Toen ik vervolgens weer een cursus rouwverwerking van Gertie Mooren m.b.t. de lifeboat methodiek gedaan had, wist ik het zeker. Deze methodiek ga ik gebruiken voor mijn boek.
In de methodiek wordt een bootje als metafoor gebruikt. Deze is ontleend aan het duaal proces van Stoebe en Schutt (1999). Aangevuld met de inzichten uit systeem- en traumatherapie van Gerties eigen visie. Het bootje maakt duidelijk hoe de interne en externe processen iemand koers bepalen.
De methodiek maakt op een eenvoudige wijze duidelijk dat je zelf als kapitein op je eigen bootje invloed hebt op jouw koers en ook hoe ieders golven weer invloed hebben op elkaar. Je bent zelf verantwoordelijk waar je heen peddelt.
Toen dacht ik deze twee dingen moet ik samenvoegen!
De theorie van de methodiek omzetten naar de praktijk via een kinderboek zodat we de kinderen leren om te gaan met verlies.
Eigenlijk wil ik ze gewoon handvaten geven voor het leven. Want verlies, rouw verdriet hoort gewoon bij het leven.
Het idee van het bootje was geboren.
In deze periode was ik meer geïnteresseerd geworden in de wereld van de uitvaart. Toen zich de kans voordeed om in deze wereld een kijkje te nemen, heb ik mijn baan als juf opgezegd en ben als uitvaartverzorger gaan werken. Mijn rol als uitvaartleider was om samen met de familie van de overledene een passende uitvaart regelen. Het was een geweldige tijd. Veel geleerd over wat er allemaal bij komt kijken als je een uitvaart moet regelen. Samen bezig zijn en praten over de overledene, hoe hij of zij was en wat hij of zij betekende voor de familie en vrienden, dat zijn wel de dingen die me bij zijn gebleven wat belangrijk is. Herinneringen blijven voor altijd. Dus wat ik meeneem voor mijn activiteiten voor mijn boek.
Wat een mooie baan! Wat een prachtig beroep.
Samen met een familie de belangrijkste dag van het einde van iemands leven verzorgen. Het regelen van de uitvaart van een overledene is een intens en prachtige baan.
Dit heb ik met veel overgave en liefde gedaan. Helaas paste dit leven niet bij mijn grote gezin en sociale leven. Dus heb ik de keuze gemaakt om te stoppen.
In die tijd is mijn liefste schoonzus ook nog overleden. Zij heeft me altijd gesteund in het maken van het boek, dus ook dit was een extra zetje om het goed af te maken. Ik heb haar uitvaart samen met haar gepland. Ook hierbij hadden we het tussendoor wel eens over het boek. Zij had er het volste vertrouwen in dat het er zou komen. Ik heb haar beloofd dat ik het zou afmaken. Het was de mooiste uitvaart die ik ooit heb mogen meemaken.
